Haboob

Deze keer geen sterke verhalen over eten en feestjes. Vandaag hebben we gewoon braaf in de klas gezeten en geluisterd naar verhalen over het gebruik van radio’s. Het hoogtepunt van vandaag was de lichte zandstorm (haboob) die we veilig vanachter de ramen konden aanschouwen. De bijgevoegde foto’s zijn tijdens een vorige storm gemaakt.

De afgelopen week zijn we steeds met een touringcar vervoerd van het hotel naar het hoofdkwartier. De rit duurt ongeveer 25 minuten, genoeg dus om eens iets meer over het leven in Khartoum over te vertellen.
Het leven op straat begint al vroeg. Als we langsrijden, zitten er allerlei groepjes mensen op het trottoir rond een brandertje, waarop een potje staat te koken. Wat er precies voor drinkbare vloeistof er in het potje zit weten we nog niet, maar dat zullen we eerdaags nog wel eens gaan uitzoeken. Ook is er een straat waar mannen met een tussenafstand van zo’n 10 meter van elkaar af zitten. Deze zitten allemaal aan de rand van de stoep en 2 meter voor hen hebben ze een hakbijltje staan. Ik heb begrepen dat je deze “hakmannen” allerlei klusjes kan laten doen, het enige wat je ervoor moet doen is even naar deze wijk rijden en er eentje uitzoeken. Zo heb je een paar straten verderop een groep die zich op dezelfde wijze aanbieden, alleen hebben ze hier i.p.v. een hakbijl een “tweewieler-gereedschap-kist” en ga je gewoon met je defecte brommer naar deze staat om deze te laten repareren. Idem heb ik ook al zo’n “afwerkplaats” gezien voor de lokale “Toek-toek”, een soort bromfiets-driewieler. Misschien kunnen we het geheel wel een klein beetje vergelijken met de Amsterdamse wallen, maar dan met andere beroepen.

Tevens valt het ons op dat er ’s morgens een grote bedrijvigheid is om alles op straat schoon te maken. Zelfs de straten, die grotendeels uit verhard zand bestaan, worden netjes met bezems geveegd en schoongemaakt. Tijdens onze wandeling naar de opstapplaats van de bus worden we steevast vriendelijk begroet en bekeken door de lokale bevolking. Trouwens, ook tijdens onze avondwandeling door de straten in de omgeving van ons hotel, worden we van top tot teen bekeken. Als we dan ook eens een lokale winkel(tje) binnenstappen is iedereen toch wel zeer benieuwd waar wij vandaan komen. Uiteraard proberen we dan wel eens een praatje te maken, en het is toch heel leuk om te vernemen dat het echt hartelijke mensen zijn.

Deze week hopen we te horen te krijgen naar welke locatie we zullen gaan verhuizen. Inmiddels heb ik vanmiddag ook begrepen dat de post van deze (en afgelopen) week a.s. weekend daadwerkelijk verstuurd gaat worden vanuit Nederland (hmmmm, jammer dat de collega-specialisten hier niet vooraf over hebben nagedacht). Mocht de post trouwens begin volgende week aankomen, dan hebben we misschien een nieuwe uitdaging. Vanaf Schiphol mochten we 20 kg bagage en 7,5 kg handbagage meenemen naar Soedan. Tijdens onze verplaatsing met een interne vlucht van de VN, naar onze toekomstige werkplek, mogen we in totaal 15 kg bagage meenemen. Natuurlijk doen we onze uiterste best om al het meegenomen en gekregen snoepgoed nog snel voor de verplaatsing naar binnen te werken. Het is dus niet onze schuld dat we misschien iets zijn aangekomen, . . . . . maar van de VN :p

Programma voor de rest van de week ??
Woensdagavond uit eten bij Ruurd, donderdagavond eten in een chic hotel, vrijdagavond hebben we een boottochtje op de Nijl geboekt (incl eten) en maandagavond eten op de ambassade. Oh ja, overdag zitten we in het leslokaal ;-)

Laterzzzzz