Wachten op . . . .

Vandaag alweer 9 mei.
Afgelopen zondag hebben we een informele lijst onder ogen gehad met onze toekomstige plaatsing. De lijst is pas officieel als de Force Commander zijn handtekening eronder heeft gezet. Tot die tijd kan dus alles nog veranderen. Ik heb zelf het vermoeden dat de lijst enigszins aangepast gaat worden.
De reden dat ik dit op de site vermeld is het gegeven dat er op de achtergrond een verschil van opvatting bestaat omtrent de plaatsingen van ons detachement, tussen de Force Commander (VN) en onze belangenbehartigers in Nederland. Tot het moment dat bovengenoemde partijen overeenstemming hebben bereikt, blijven we zitten waar we zitten. Om het wachten voor de komende dagen enigszins aangenamer te maken hebben we contact gehad met de ambassade en hebben een goede afspraak dat wij de komende tijd gebruik mogen maken van het zwembad. Ik kan jullie vertellen dat dit een zeer aangenaam alternatief is. Hoe lang we uiteindelijk zullen moeten wachten weten we nog niet, maar zelf denk ik dat ik hier nog wel tot het weekend zal zitten. Als uiteindelijk de kogel (van de plaatsing) door de kerk is, kunnen we pas een portofoon voor die regio aanvragen, die we dan ook weer een dag later kunnen ophalen. Dan moeten ook onze spullen weer verkast worden met de juiste adressering naar het vliegveld enz, enz. Hou er tevens rekening mee dat het vrijdag een zondag is, dus denk ik dat het pas zaterdag of zondag wordt dat ik uiteindelijk vertrek (naar Juba?).
In ieder geval hebben we zelf voldoende stof om over het gehele plaatsingsgebeuren te praten, en we hebben ons er maar bij neergelegd dat het boven ons niveau opgelost dient te worden.

Gisteravond hebben we een diner gehad op uitnodiging van de ambassadeur op zijn residentie. Het was toppie geregeld. Eindelijk weer eens normale patat, ijsbergsla met boontjes en bloemkool. De rode kool (hoe goed bedoeld ook) heb ik overgeslagen! Het ijsje met verse vruchten ging erin als . . . . . . . ijs met verse vruchten! Heerlijk!
Als klapstuk op de avond kregen we ook een paar groene zakken uitgereikt met de post uit Nederland. Het eerste pakketje is dus binnen. Mannen van de sportgroep Oranjekazerne bedankt voor het gave kaartje! Terwijl ik dit type heb ik nog steeds een grijns op mijn gezicht. Leuke verrassing!

Vandaag is het afwachten. Op dit moment verblijf ik in het hotel en wacht ik op de dingen die komen gaan. Een paar collega’s zijn naar het hoofdkwartier om daar nog even de mail na te kijken en eventueel een belletje te plegen. Ik probeer het straks nog even middels Skype (een programma om te telefoneren via internet (gratis). Misschien een tip voor de collega’s die ons achterna komen om dit alvast thuis op de PC te installeren. Vanmiddag zal er wel weer een ritje naar de ambassade inzitten, want dat is me gisteren uitstekend bevallen.

Inmiddels heeft Co zijn charmes in de strijd gegooid, met als resultaat dat er sinds gisteren een 5-persoons VN-auto voor de deur staat, die ons iets meer vrijheid van verplaatsen geeft.

Melanie, nog van harte gefeliciteerd met de verjaardag gisteren (18 lente’s, d.w.z. welkom in de grote-mensen-wereld !) Hiep hiep hoera !!