Aankomst in Juba

Gisteren is er een nieuw hoofdstuk aangebroken in deze missie. Volgens plan zijn we om 06.00 uur gaan ontbijten en om 06.30 uur vertrokken naar het vliegveld, om vandaar uit te gaan vliegen naar Juba. Eerst had ik nog de uitdaging om mijn teveel aan bagage door de balie heen te drukken. Nadat ik mijn tas op de weegschaal had gelegd, gaf deze precies 20 kg aan. Mijn laptop en camera had ik even in een ander hoekje geparkeerd. Er werd me gevraagd of ik nog meer bagage bij me had, waarna ik vriendelijk heb gelachen en aangaf dat het een paar flesjes water waren waar ze zich niet druk over hoefde te maken. Toen ze echter mijn laptoptas en camera zag vroeg ze of ik de spullen alsnog op de weegschaal wilde leggen. Helaas, mijn engels is niet zo goed dat ik, na vier keer vragen, begreep wat ze nu precies bedoelde. Nadat ik uiteindelijk mijn flesjes water uit de laptoptas haalde en die aan haar wilde geven, heeft ze de moed opgegeven en toen ik vroeg of ik door kon lopen maakte ze een gebaar alszijnde opzouten. Dat gebaar begreep ik natuurlijk wel en binnen 10 seconden was ik door de douane, met mijn lappie en de camera. Mijn dag kon niet meer stuk :p

Om precies 08.30 uur vertrok het vliegtuig (Boeing 737 met 35 passagiers, dus per persoon 9 stoelen) en na een kleine 2 uur vliegen landden we in Juba, de toekomstige hoofdstad van Zuidelijk Soedan. Hier werden we opgewacht door Jan Hazes en een UNMO (United Nations Militairy Observer)-collega uit Bolivia. Nadat we onze bagage hadden ontvangen zijn we naar het Amzer-kamp gereden, waar Co, Jolanda en ikzelf de komende tijd zullen doorbrengen. Naast de groene omgeving valt vooral de aanwezigheid van de vele Soedanese SAF- en SPLA-militairen op. Meestal jonge gasten met een stoer kijkende blik. Hein en Jeroen zullen hier ook nog een weekje verblijven, waarna ze middels een helikopter naar Maridi gebracht zullen worden.

Het klimaat van gisteren is het beste te vergelijken met de omgeving in Burgers Bush, maar dan met een temperatuur van 40 graden. Je ruikt gewoon de vochtigheid en binnen no-time staat het zweet op je lichaam.

Om 15.00 uur werden we bij ons kamp opgehaald om wat administratieve zaken op het regionale hoofdkwartier in Juba te regelen. Dit hoofdkwartier (HQ) ligt op ongeveer 3 km afstand van het Amzer-kamp. Het invullen van de formulieren ging vlotjes, maar dat is ook niet vreemd als je bedenkt dat we deze formulieren nu ongeveer voor de 8e keer hebben moeten invullen. Daarna nog even een rondleiding over HQ en een blik geworpen in de toekomstige werkplek: Teamsite Juba. Deze teamsite is niets meer dan een prefab-keet met airco, waar 5 bureau’s in staan. Hier werd ons trouwens even verteld dat we vanaf maandag een introductiecursus dienen te volgen van 3 dagen. Kijk, . . . hier worden we nu een beetje moe van :evil:
Na de rondleiding konden we weer teruggebracht worden naar Amzer-kamp, maar om alle indrukken goed op ons te laten inwerken hebben we de voorkeur gegeven om lopend terug te gaan. Teruggekomen in de tent konden we de kleding te drogen hangen, vanwege het zweten. Daarna ff lekker douchen en aansluitend de maaltijd. Om 21.00 uur ben ik even op mijn bed gaan liggen om te kijken of het bed wel lang genoeg was. Rond 04.00 uur schrok ik aangenaam verrast wakker, vanwege de kou. Wat een fijn gevoel was dat. Ik heb mijn ventilator maar een standje lager gezet en een laken over mij heen getrokken. Ik had het koud, gaaaaf, fantastisch, super, een heerlijk gevoel, dat ik de afgelopen maand niet meer heb gehad.

Het eten ziet er hier trouwens veelbelovend uit. ’s Middags en ’s avonds is er een mogelijkheid om warm te eten. Ook de keuze is riant, zoals diverse vleessoorten, kip, pasta, gebakken aardappelen, rijst, diverse salade’s (waarvoor ze ons waarschuwen vanwege het wassen met “vuil” water), soep, fruit en toetje na. Ook zijn er diverse dranken “all included”.

Vandaag zijn we om 09.00 uur opgehaald voor een rondleiding door Juba. Hier hebben we diverse markten bezocht en zijn we naar wat strategische punten in het dorp gereden. Co en Jolanda hebben nog geprobeerd om een gemakkelijke zitstoel te kopen, maar onze blanke huidskleur schroeft de prijs behoorlijk op, dus die hebben ze nog maar even laten staan (in de tent zijn alleen maar bedden). Ze zullen vast nog wel een lokale werknemer op HQ vinden, die de stoelen voor een normale prijs kan kopen.

De zon liet het vanmorgen (gelukkig) een beetje afweten, wat de omgevingstemperatuur ten goede kwam. Na onze rondleiding door Juba, hadden we weer besloten om lopend terug te gaan naar Amzer. We weten nu waarom onze chauffeurs raar uit hun ogen kijken na deze opmerking. Toen we namelijk 5 minuten op weg waren, begon het een beetje te regenen. Wij zijn Nederlanders, dus wij zijn dit wel een beetje gewend (en natuurlijk niet van suiker). Echter, het begon steeds fanatieker te regenen en het resultaat hangt nu nog steeds te drogen in de tent. We waren tot op het ondergoed doorweekt. En wij maar denken dat die lachende mensen die we zijn tegengekomen vriendelijke bedoelingen hebben. Volgens mij moesten ze gedacht hebben “wat een stelletje prutsers”!

In ieder geval hebben we een paar buitjes gehad, die ervoor gezorgd hebben dat het vandaag een zeer aangename temperatuur is geweest. We hebben er zelfs even over gehad om fleeche-truien van thuis te laten opsturen. Om de tijd te doden heb ik vanmiddag geprobeerd om mijn lappie op het draadloze netwerk te krijgen, maar tot op heden nog zonder resultaat. Er staan hier wel 2 PC’s, maar het internet is behoorlijk traag. Voor de beeldvorming, deze site openen kost ongeveer 10 minuten. Ik hoop dat het draadloos in de toekomst gaat lukken, zodat ik de foto’s kan uploaden terwijl ik andere dingen kan gaan doen.

We zullen zien . . . . . .