Laatste week !!

Eindelijk weer een berichtje.

Sorry voor het uitblijven van een Nederlands berichtje, maar ik moest eerst even de teamsite-members de gelegenheid geven om hun Engelstalig berichtje te laten lezen.
Ik hoop dat ik het met de extra foto’s en het verhaaltje hieronder goed kan maken.

Nadat ik vorige week donderdag weer uit Nederland naar Khartoem was vertrokken, lijkt de tijd voorbijgevlogen. Na een klein bezoekje aan het zwembad op vrijdag, ben ik de zaterdag naar Juba doorgereisd voor de laatste week in Zuid Soedan. Daar aangekomen werd ik door iedereen verwelkomd en mocht ik direct aan de bak. De dag erop zal er namelijk een long range patrouille op pad gaan en de G4 ging met deze patrouille mee, oftewel . . . ik had mijn logistieke baantje weer terug voor de laatste week. Ondertussen was het mij ook duidelijk geworden, dat er een groot aantal collega’s met verlof waren en dat al het werk door ongeveer een derde van het personeelsbestand moest worden gedaan. Aanpoten dus voor iedereen, want de fysieke verificatie van de legereenheden was nog in volle gang.

Maandag 09 oktober
’s Morgens eerst wat administratieve zaken afgehandeld en ’s middags op “airportpatrol”.

Dinsdag 10 oktober
’s Morgens wederom “airportpatrol” en ’s middags alle meegenomen/overgebleven medicijnen afgegeven bij het plaatselijke kinderziekenhuis. Hier werd ik wel 20 keer bedankt door de medisch directeur, omdat ze een groot tekort hebben aan medicijnen.

Woensdag 11 oktober
Vandaag een kijkje genomen in het vluchtelingenkamp. Tijdens mijn verlofperiode heb ik zo’n 600 foto’s laten afdrukken en meegenomen naar Juba. Hieronder dus ook een groot aantal foto’s van de mensen uit het vluchtelingenkamp. Na enig speurwerk (ik leek wel de reporter uit het tv-programma “vermist”) heb ik toch een groot aantal foto’s aan betrokkenen kunnen geven. Toch heel leuk om te zien dat de mensen eerst een beetje onwennig naar een foto staren en daarna bijna helemaal gek worden als ze zichzelf herkennen. Het was ook de bedoeling om alle meegenomen schoolspullen en spelmaterialen aan de kinderen op het kamp uit te delen, maar de chaos tijdens het uitdelen werd zo groot, dat we besloten hadden om de spullen maar bij plaatselijk ingerichte politiepost af te geven, met het verzoek dit door te spelen naar de mensen van UNICEF, die er de laatste week een aantal schooltenten had neergezet. Op de terugweg naar Juba nog even een bezoekje gebracht aan een lokaal kerkje. ’s Avonds heerlijk gegeten bij OCHA, waar “toevallig” een pasta-avond werd gehouden.

Donderdag 12 oktober
Vandaag met een aantal collega’s vertrokken om een Trainingseenheid van de SAF in kaart te brengen. Toen wij rond 10.00 uur arriveerden in het Opleidingscentrum, stonden daar zo’n 300 mannen en vrouwen op ons te wachten. Een redelijke uitdaging, als je weet dat je van iedereen een compleet personeelsdossier moet maken en daarnaast ook nog een “pasfoto” in het bestand moet opslaan. Na zo’n 5 uurtje aanpoten konden we de computers afsluiten en even adem halen. Nadat we de gang van zaken even hadden geëvalueerd keerden we weer terug naar het hoofdkwartier, om deze bestanden naar het hogere niveau te sturen.

Vrijdag 13 oktober
Vandaag een speciale dag. Morgen (zaterdag) zouden we immers Zuid Soedan gaan verlaten. Eerder op de week had onze planner al een beetje geïnformeerd waar Jolanda en ikzelf nog wel een keertje naar toe wilden. Mede vanwege het feit dat ik nog een boel foto’s had van een school in Wonduraba EN ik ook nog een postzak vol met bellenblaas, frisbee’s, plakfiguurtjes, tennisballen, balpennen en notitieboekjes had, is de keuze dan ook op dit plaatsje gevallen. Tel daarbij ook nog even op dat de weg naar dit dorp redelijk avontuurlijk genoemd mag worden en dan is de keus snel gemaakt. Samen met Nicolae en Dapeng (foto’s zie vorige pagina) een heerlijke dag gehad, met veel goede herinneringen. Bij aankomst op de school werden we luid zingend opgevangen. Het weerzien met deze kids was toch wel speciaal, mede doordat deze kinderen ons nog wisten te herinneren. Zelfs Philip, de leraar op de school wist zich nog precies te herinneren wat we op ons vorig bezoek hadden gedaan (en zij hadden gezongen). Om de les niet verder te verstoren zijn we gewoon achterin de klas gaan zitten en nadat Philip maar weer een lied had ingezet, omdat de jeugd echt geen oog meer voor hem had, realiseerde ik me voor het eerst dat de missie eigenlijk bijna afgelopen is.
Dat moment zal ik nooit meer vergeten.
Nadat we met de hele school nog een paar groepsfoto’s hadden gemaakt en er demonstraties waren gegeven hoe je met een frisbee om moet gaan en hoe je kunt bellenblazen, zijn we een beetje met gemengde gevoelens aan de terugreis begonnen. Om het tijdens de terugreis een beetje gezellig te maken hebben we geprobeerd om onze kilozakken spekkies aan de mensen langs de weg uit te delen, maar het gros vond die felgekleurde katoensnoepjes te eng om aan te pakken. Misschien kwam dat trouwens ook door Dapeng, die tijdens het uitdelen wel heel agressief uit zijn ogen keek, omdat hij eigenlijk al die spekkies voor zichzelf wilde houden.
’s Avond zijn we nog even voor de laatste keer uit eten gegaan, waarna we met z’n allen naar Mango Camp zijn gegaan, waar we met de collega’s tot laat in de avond “end of mission” hebben gevierd.

Zaterdag 14 oktober
Vandaag de laatste dag in Juba. Na in de ochtendbriefing iedereen bedankt te hebben was de tijd gekomen om alle spullen in te pakken. Nog even met iedereen een praatje maken en ’s middags om 14.00 uur melden op het vliegveld om in te checken.
Het had weer niet veel gescheeld of we hadden nog wat nachtjes in Juba moeten blijven, omdat het inchecken voor 13.45 uur had moeten geschieden. Inmiddels waren er al een paar mensen van de reservelijst aangewezen die de lege plaatsen in het vliegtuig mochten opvullen. Gelukkig waren we bij iedereen op de luchthaven bekend, berucht en beroemd, dus onze plaatsen waren voor de zekerheid nog niet weg gegeven. Soms zit het mee ;-)
Bij aankomst in Khartoem werden we opgevangen door Co en Carel, die ons meenamen naar het Holland-huis, waar we werden onthaald door Edwin en het Maridi-Habibi-Team (Jeroen en Hein) die tevens voor ons een heerlijke welkomstmaaltijd hadden bereidt.

Zondag 15 oktober
Vandaag leken we op handtekeningenjagers. Op 3 verschillende locaties in Khartoem moesten we handtekeningen gaan verzamelen om zo in het bezit te komen van onze laatste bankcheque. Vraag niet hoe het kan, maar binnen drie uur hadden we alle vereiste handtekeningen en kan de financiële afdeling van de VN aan het werk om alles in orde te gaan maken. ’s Middags om drie uur hadden we als Nederlandse delegatie nog een gesprek met Jan Pronk, de speciale vertegenwoordiger van de VN in Soedan. Hier konden we lekker informeel aangeven hoe we de missie hadden ervaren en waar er nog knelpunten liggen voor de VN. Toch wel een lekker gevoel om ook op het hoogste niveau eens aan te kunnen geven hoe het er op de werkvloer echt aan toe gaat. Allemaal waren we namelijk toch wel van mening dat er in de bureaucratische lijn naar de leidinggevenden toch wel een het een en ander verbeterd kan worden. Teveel mensen willen zichzelf geen “brevet van onvermogen” geven en vertellen/rapporteren daarom maar naar hun leidinggevenden dat er geen bijzonderheden zijn en alles in de hand is. Jammer dat “de juiste man op de juiste plaats” nog niet helemaal in de VN is doorgedrongen. Gelukkig heeft dhr Pronk dit probleem ook onderkend en hoopt hij dat de huidige situatie in de toekomst voorkomen kan worden.
We zullen het wel horen van batch UNMIS III.

Tot zover deze korte weergave en uiteraard nog de gelukwensen aan Lyd en Ron (trouwdag) en Hanneke (verjaardag).

Voor de geinteresseerden: Aankomst a.s. zondag, 22 oktober, op Schiphol, staat gepland op 05.45 uur.

Tot gauw !!!!