G4

Tijdens de vakantie is er hier op de teamsite toch wel het een en ander gebeurd op personeelsgebied. In totaal zijn er 10 mensen overgeplaatst en zijn er hiervoor 2 man teruggekomen. Eindelijk een beetje ruimte ;-) Inmiddels zijn er ook 6 man op een 10-daagse patrouille naar de grens met Uganda. De achterblijvers hoeven zich in ieder geval niet te vervelen. Zeker nu de standaard patrouilles gewoon blijven doorgaan en ik er gewoon een baantje bij krijg. Inderdaad, . . . . iemand heeft het lef gehad om mij te vertellen dat ik vanaf 30 augustus de G4 functie diende te vervullen, hetgeen een beetje betekend dat je verantwoordelijk bent voor al het materiaal dat er in Juba, op de teamsite, rondslingert.
Bij het overnemen van het materiaal, bleek tijdens de telling al snel dat er een groot aantal zaken nooit waren geregistreerd. Zoals verwacht weet iedereen wel dat we spullen hebben, maar waar hebben ze dat nu ook al weer voor het laatst gezien ?? De speurtocht in Juba kan beginnen. De volgende dag ontving ik zelfs een mail vanuit Khartoum, waarin men verzocht om een compleet inventarissysteem op te gaan zetten. Op zich wel weer een leuke uitdaging om dit systeem in de PC te maken, dus ben ik gisteren de hele dag bezig geweest om alle materialen op de foto vast te leggen. Het is de bedoeling dat deze foto’s dan ook weer verwerkt gaan worden in de database, zodat straks iedereen weet over welke materialen we nu precies praten (niet iedereen is de engelse taal machtig). Voor de klus heb ik drie weken de tijd, hetgeen mooi uitkomt, want het is de bedoeling dat ik aan het einde van deze maand nog een paar daagjes verlof opneem naar huis. Maar voorlopig eerst maar een systeem op poten zetten, waar straks iedereen mee aan het werk kan (en wil).

Inmiddels heb ik er hier al weer twee beurtjes onder de mango-tree opzitten. Deze mango-tree staat op Juba International Airport in de tuin van de VIP-Lounge. Tijdens de airport-patrols heb ik hier mijn vaste stekje gevonden, vanwaar ik het vliegverkeer feilloos kan overzien. Vanmorgen schoof er zelfs een VIP naast mijn plastic stoeltje aan om een praatje te maken wat ik nu eigenlijk allemaal deed en of ik vooruitgang zag in Juba. Tijdens ons gesprekje zag ik wel dat er ondertussen een heleboel mensen om ons heen hadden verzameld (gewapend) en toen ik hem vroeg of dit allemaal voor hem was, bleek hij de vice-president van Zuid-Soedan te zijn. Gelukkig had ik die morgen heel enthousiast verteld dat ik echt wel de indruk heb dat Juba en zijn omgeving inderdaad positief aan het veranderen is, dus misschien heb ik zijn dag een beetje goedgemaakt. Van je vrienden moet je het hebben . . . . toch ??? ;-)

Helaas is er ook iets minder positief nieuws te melden.
Onze “waakhond” Rataplan is even door een aantal bevriende honden uit de buurt verteld dat hij eigenlijk helemaal niets te vertellen heeft. Het blijkt dat ze hem met zijn vijven goed te grazen hebben genomen en inmiddels is hij er nu ook achter dat die grote dingen met wielen (auto’s) behoorlijk pijn kunnen doen als je niet op tijd wegspringt. Deze conclusie trek ik uit het feit dat hij nu toch wel heel erg met zijn achterpoot loopt te trekken. Kortom, hij heeft het significant niet naar zijn zin en de enige vrienden die hij nu nog heeft zijn de 479 vliegen die continue rond hem heen hangen.

Vanaf 1 september hebben we afgesproken om aan het thuisfront door te geven dat de post voor de eerste 5 militairen (batch 1), geplaatst in Maridi en Juba, niet meer naar Napo 17 gestuurd moet worden, maar naar Napo 625. De reden is dat het ongeveer 6 weken duurt, voordat we de post ontvangen en met een beetje rekenwerk zitten we over 6 weken in Khartoum om “uit te checken”.
Als men nu nog post wilt versturen, dan graag NAPO 625 vermelden. Dit geldt in ieder geval voor de eerste lichting ( Co, Jolanda, Jeroen, Hein en mijzelf) !!!!!
De afgelopen week was ik in ieder geval de gelukkige om nog een grote doos te mogen ontvangen met allerlei pakketjes vanuit Nederland (o.a. frisbee’s, (veel) snoepgoed, sudoku-boekjes, koffie, cup-a-soup, cornflakes en nog meer brieven voor Fatama Mara). Mensen, allemaal bedankt, het blijkt dat pakjesavond niet leeftijdsgebonden is, want het is toch telkens stiekem een beetje spannend.

Ondertussen heb ik begrepen dat de meiden van Jong Oranje Volleybal het Europees Kampioenschap in Frankrijk hebben afgesloten zonder medaille. Jammer, nu nog harder gaan trainen en volgend jaar nieuwe ronden, nieuwe kansen.

Aanstaande dinsdag zijn de nationale militaire kampioenschappen beachvolleybal. Als het aan mij ligt wil ik wel ruilen met de weersomstandigheden. Hier is het nu ongelooflijk warm en wij kunnen hier eigenlijk wel een buitje en wat koud weer gebruiken. De verwachting is dat het hier nog benauwder gaat worden, dus we kunnen onze lol op. In ieder geval hoop ik dat de deelnemers er dinsdag weer een supertoernooi van gaan maken. Bart, André en Gregory . . veel succes met de organisatie.

Ook zijn de “oudjes” weer veilig teruggekeerd vanuit Amerika. Een kleine selectie (resized) foto’s mag gestuurd worden naar bouman@un.org ;-)

Groeten vanuit Juba