Blijven lachen

Vrijdagmiddag en –avond stond ik op een “airport-patrouille” op het vliegveld van Juba.
Hier is het de bedoeling dat ik alle militaire verplaatsingen van troepen en materiaal van het SAF-leger controleer en hier dan een rapport van opmaak. Helaas, het is vrijdag, dus dat betekend dat alle SAF-mensen vandaag de zondag vieren. Er was dus gewoon niets te doen, behalve het bekijken van wat hagedisjes en vogeltjes. ’s Avonds na de dienst terug naar Amzarkamp, waar we Ed en Cas nog zouden ontmoeten. Tot de tijd dat zij toestemming krijgen vanuit Nederland, zijn ze belast met wat trainingen in aanhoudingstechnieken en het binnendringen van huizen aan militair politiepersoneel. Kaasje dus voor deze mannen. Voor dit moment hebben ze er veel schik in, maar ze hopen toch wel snel te horen wanneer ze aan het oorspronkelijke werk kunnen beginnen. Misschien dat de Fact Finding Mission uit Nederland, die hier gisteren is gearriveerd snel duidelijkheid kan brengen. Voor de niet-insiders, deze missie (twee groepen van 4 personen) komt in Soedan alle locaties bekijken waar eventueel Nederlandse waarnemers geplaatst kunnen worden en geven hier dan een oordeel over of er Nederlanders op die locatie geplaatst mogen worden (de tweede vraag is dan natuurlijk of de VN zich hier iets van de bevindingen aantrekt).

Zaterdag 3 juni.
Vandaag getorpedeerd tot patrouilleleider om een konvooi (6 auto's) te begeleiden naar Laniya, een dorp zo’n 100 km ten zuiden van Juba. In het konvooi zaten een aantal VIPS die op bezoek wilden bij de “burgemeester” van het dorp. Bij eerdere patrouilles naar het dorp was gebleken dat er zo’n 3000 ex-vluchtelingen weer terug op weg waren naar het dorp, maar er worden problemen verwacht, want de militairen die zich nu in het dorp verzamelen, trekken allemaal in de huizen van die vluchtelingen. Er moeten dus snel tenten e.d. naar dat dorp gebracht worden, om daar de militairen in te gaan huisvesten. Er moesten dus op hoog niveau zaken gedaan worden in het dorp. Helaas, nu hebben ze hier niet allemaal telefoon om afspraken te maken, dus het gaat een beetje op goed geluk. Helaas . . . de burgervader was niet aanwezig, dus mooi 3 uur heen voor niets gereden. Dan maar een VIP-bezoekje aan de plaatselijke kerk, helaas . . . . vandaag niemand aanwezig. Misschien dan een bezoekje bij de legerleiding in het dorp? Jawel, die zijn aanwezig, maar er was geen afspraak gemaakt, dus mogen we een andere keer terugkomen. Kortom een 6 uur durend ritje voor niets. Nou ja, bijna voor niets. De echtgenote van een van de VIPS (2e man buitenlandse zaken USA) heeft mooie foto’s kunnen maken van allerlei Afrikaanse taferelen en zij heeft haar geluk op de proef kunnen stellen. Voor het vertrek van het konvooi had ik de burgers en chauffeurs verteld dat we langs een zwaar bemijnde route zouden rijden, dus iedereen diende op het pad te blijven. Echter bij de eerste tussenstop moest mevrouw hoog nodig even plassen en voordat ik het in de gaten had liep ze al zo’n 100 meter van de weg af tussen de struiken. Toch een vreemde gewaarwording dat er langs de weg om de 100 meter bordjes met “gevaar mijnen” hangen en mevrouw gewoon in het voorterrein loopt. Toen ze weer vanachter de bosjes vandaan kwam heb ik geroepen dat ze via dezelfde weg terug moest lopen. Nadat ze weer met beide benen op de weg stond heb ik haar van harte gefeliciteerd dat ze nog steeds bij ons was. Ze keek zeer verbaasd. Nadat ik haar nogmaals had verwezen naar de aanwezigheid van mijnen begon ze redelijk zenuwachtig te worden en is ze even naar haar echtgenoot gelopen :badgrin:
Effin, uiteindelijk heb ik iedereen aan het einde van de dag heel kunnen afleveren, dus missie geslaagd.

Zondag 4 juni.
Vandaag een lesje satelliettelefoon (Thuraya) gehad en alle voorbereidingen gemaakt voor de komende week. Morgenvroeg vertrek ik voor een vijfdaagse patrouille. We moeten o.a. een aantal wegen in de omgeving gaan verkennen en contacten gaan maken in dorpen, waar nog niet eerder een patrouille is geweest. Het is de bedoeling om die dorpjes een beetje in kaart (en foto) te brengen. Het gebied waar we heen gaan is, volgens de “geleerden” hier, heel veilig, dus ik heb er wel zin in. Het enige waar we geen informatie over kunnen krijgen zijn de mogelijkheden om te overnachten en te eten. Kortom, de voorraad instant-maaltijd-soep zal waarschijnlijk een enorme knauw krijgen (tip voor thuis ;-) ).
Tijdens het inpakken van de auto begint het inmiddels ook aardig te regenen, dus het rijden gaat morgen een feest worden.
Even over het inpakken: Per auto 4 volwassenen, 2 reserve banden in de kofferbak, 80 liter water, extra jerrycan benzine, bedjes, wc-papier en beschermende kleding. Onze eigen spullen passen er niet eens meer bij :shock:
Gelukkig zit ik morgen achter het stuur, dus krijg ik een beetje extra ruimte om mij heen.
Ben wel zeer benieuwd hoe het gaat worden. Met de collega’s (uit Pakistan, Guinee en Thailand (dame)), waarmee ik op pad ga, zit het wel goed. Volgens mij zijn we express bij elkaar gezet omdat we het goed met elkaar kunnen vinden.
Voorlopig zullen jullie het dus deze week even zonder berichtgeving moeten doen, maar daarna zijn we weer “back in business”.

Vandaag nog even de felicitaties naar Jolanda in het hoge noorden. Ik weet niet hoe je het op z’n fries zegt, maar van Harte !!
Ook mijn buddy Meine en Birgit natuurlijk niet vergeten met hun 25 jarig huwelijksfeest a.s. maandag.
Bart en Andre, veel succes met de organisatie’s van de kampioenschappen Speedmars en Golf.
Meiden volleybalsters, goede reis naar USA en geniet er van, doe ik ook !!!