Het gaat gebeuren !

Vanmorgen vroeg vertrokken naar HQ (Head Quarters = hoofdkwartier) om de auto in te leveren. Deze hadden we de afgelopen dagen op bruikleen meegekregen en moest vanmorgen weer ingeleverd worden. Nu weten we tegenwoordig hoe de VN werkt, dus zijn we nadat het voertuig was ingeleverd, na 15 minuten weer vrolijk het kantoor binnengestapt om een auto op bruikleen aan te vragen. Wat denk je: . . . geen enkel probleem, alleen moesten we een andere auto ophalen op een dependance bij het vliegveld (zo’n 4 km verderop). Uitgekookt als we zijn hebben we domweg gevraagd of we de oude auto even konden gebruiken om de nieuwe op te halen en dat was geen enkel probleem. Er werd ons zelfs verzocht om het voertuig achter te laten op het vliegveld. Conclusie: je moet hier totaal niet proberen economisch te denken, want dan raak je alleen maar gefrustreerd. De inmiddels gevolgde weg raakt kant nog wal, maar we hebben wel weer een auto !!

Nadat Co zijn gebruikelijke rondje langs de voornaamste bureau’s had gelopen, kwam hij terug met de mededeling dat de afdeling personeelszaken bezig waren om onze formulieren in orde te maken voor vertrek naar Juba en Maridi. We vertrekken a.s. zaterdag. Dat was toch wel even schrikken. Dachten we zelf het weekend nog in Khartoum door te brengen en waren we bezig om wat toeristische attracties in kaart te brengen, zijn er op de achtergrond allerlei mensen bezig om ons z.s.m. weg te werken. Uiteraard willen wij hier onze volledige medewerking aan verlenen. Er moesten portofoons opgehaald worden, normaal een klusje van zo’n 10 minuten, maar vandaag hebben we er ongeveer 2 uur over gedaan (tja, ook deze mensen hebben natuurlijk recht op lunchpauze). Het mocht de pret niet drukken, we hebben er gewoon om gelachen. Ook hebben we vandaag alle formulieren laten voorzien van de juiste stempels en handtekeningen, dus we zijn er eigenlijk helemaal klaar voor.

Morgen gaan we naar de ambassade om onze spullen op te halen en af te voeren naar het vliegveld. Het moet morgen wel gebeuren, want zoals wel eerder beschreven is het hier op vrijdag een rustdag. Morgen ook even de handbagage op gewicht brengen met maximaal 20 kg. Daarna is het nog even afwachten tot het moment dat we het vliegveld kunnen bellen om te vernemen dat we inderdaad op de passagierslijst staan van zaterdag. Dit is voorlopig nog de enige mogelijkheid dat het fout kan gaan, maar we hebben dan wel de wetenschap dat we maandag op de lijst staan. We vertrekken met vijf man naar Juba, waar Hein en Jeroen een nachtje zullen overnachten, voordat ze naar Maridi zullen vliegen. Maridi ligt zo’n 200 km ten westen van Juba. Edwin en Cas zullen nog een weekje (?) in Khartoem blijven om de afdeling Operatien te ondersteunen, waarna ze zullen verplaatsen naar Bentiu.

Uiteindelijk gaat het dan nu toch gebeuren. In ieder geval is het duidelijk dat de VN de Nederlanders over alle sectoren wilt plaatsen en dat onze opdrachtgevers zich hier voorlopig in berusten. Hoe dit voor alle nakomers uit gaat pakken weet ik natuurlijk niet, maar ik denk dat het reëel is als de volgende groepen (observers en civpol) zich ook oriënteert op de andere sectoren.

Oh ja, gisteravond hebben we een gigantisch BBQ-feest gehad bij Ruurd en Joe (van IMAT). We kwamen ruim na 12 uur pas thuis en sommigen van ons hadden toch wel een onrustige nacht gehad. Oorzaak . . . . drank ?? Neeeeee, dat is hier verboden . . . . . . toch ??