Laatste nieuws . .

Op 21 oktober was het dan zover.
De laatste duik in het zwembad bij de ambassade en daarna naar het Holland House om ons gereed te maken voor vertrek. Na de laatste corveewerkzaamheden kwamen onze opvolgers nog even langs om ons een goede thuisreis te wensen, waarna we door Carel en Ruud, rond de klok van 17.30 uur, naar het vliegveld werden gebracht.
Geloof het of niet, maar wederom stonden we binnen 10 minuten aan de andere kant van de vertrekhal, zonder ook maar één cent te hebben hoeven betalen (normaal $20 tax). De enige die achter bleef was onze aankomende VUT-ter (Co). Er was hem gevraagd om een aantal wapens mee terug te nemen naar Nederland, waarvoor hij natuurlijk niet te beroerd is. Deze wapens waren bij aanvang van de missie meegestuurd, maar zijn eigenlijk nooit door de douane heen gekomen. Na een half uurtje administratieve rompslomp voegde Co zich weer bij ons met de boodschap dat het geregeld was en dat de wapens mee terug konden naar Nederland. Iedereen blij (denk ik). Geheel volgens schema werden we op het vliegtuig gezet en wat ons betreft mocht de piloot met de start beginnen. Jammer, . . . . er kwam nog even snel een werknemer van de luchthaven het vliegtuig binnen om Co te vertellen dat de wapens toch niet het land uit mochten en de reden was hem zelf ook niet bekend. Na het overhandigen van de vele officiële papieren (met de veelvuldige kopieën) werd de medewerker het vliegtuig uitgewerkt en kon de deur op slot. Piloot, start de motoren en gaaaaan met die banaan.
De KLM-vlucht zou gaan via Addis Ababa (Ethiopie) naar Amsterdam. Inmiddels hadden we ook veel bekijks van onze medepassagiers en het leek wel of iedereen een praatje kwam maken. In ieder geval hebben onze zielige verhalen aan de stewardessen geen windeieren gelegd, want we genoten duidelijk een voorkeursbehandeling. Regelmatig werden er extra’tjes (nootjes), dubbele porties broodjes en drank onze richting opgeduwd. Als klap op de vuurpijl werd er om 00.05 uur een taartje (voor Co) en een paar flessen champagne gebracht, om gezamenlijk de laatste werkdag van onze Co te vieren. Hij had immers een paar dagen geleden gehoord dat zijn rekest om eerder de dienst te verlaten was goedgekeurd en met aftrek van zijn verlofdagen was hij vanaf dat moment eigenlijk “met pensioen” :-)
Nadat we de glazen leeg hadden gedronken ging het licht in het vliegtuig op “laag” en dat was voor iedereen tevens het sein om een tukkie te gaan doen. Tegen vijf uur in de ochtend werd iedereen toch wel een beetje onrustig. Nog drie kwartier en dan . . . . . . . . . . . . . . !

Nadat we onze bagage van de rolband hadden geplukt en elkaar stevig de hand hadden gedrukt werd het dan toch eindelijk tijd om onze eigen kanjers in de armen te sluiten. Ik geloof dat we ook nog een bloementje hebben ontvangen bij de uitgang, maar volgens mij heb ik dat niet meer bewust meegemaakt. Ik had nu een andere missie ;-)

In ieder geval wil ik iedereen bedanken die het in hun hoofd hadden gehaald om op zondagochtend 6 uur, wanneer normale mensen zich nog eens in bed omdraaien, op Schiphol te gaan staan om ons te verwelkomen. Het heeft toch iets extra’s!

Na eerst nog een lekker bakkie koffie te hebben gedronken met Meine, Bart, Andre en het gezin is de reis naar huis begonnen . . . . . . . . . . . . . End of Mission !

Thuis alles uitgepakt en begonnen met het uitzoeken van een kleine vakantie. Daarna de tas weer inpakken en er lekker samen een weekje tussenuit in Vaals, Zuid-Limburg.
Inmiddels weer terug op het honk en langzamerhand weer met beide voeten in de Nederlandse bodem.

Ik wil via deze weg alle lezers bedanken voor hun interesse in de site. Het heeft mij in ieder geval gemotiveerd om dit dagboek bij te blijven houden. Inmiddels zijn de eerste drie delen van alle verhalen, reacties en foto’s al besteld en zal het vierde deel spoedig volgen. Zo zal ik in ieder geval een blijvende herinnering overhouden aan deze United Nations Mission In Sudan (UNMIS).

Nogmaals allemaal bedankt voor jullie reacties, het heeft de uitzending een extra dimensie gegeven, want ik was net zo nieuwsgierig naar de reacties, als jullie naar de verhalen ;-)

Uiteraard is iedereen van harte welkom om de albums te komen inzien.