Nieuwe uitdaging . . . .

Woensdagmiddag, 13 september, 16.00 uur.
Ring, ring . . . . de telefoon gaat.
“Hallo Johan, kan je even naar het bureau van de sectorcommandant komen?” Voor de deur word ik opgevangen door een collega van het regionaal hoofdkwartier. Of ik even mee wilde lopen naar de koffieshop op het kamp. “Hoezo, wat is er aan de hand?” Nadat we plaats hadden genomen begon hij zijn verhaal. “Er is binnenkort een “International Day of Peace”. Om een of andere reden is Juba als centraal punt voor deze dag uitgekozen. Verschillende ministers en buitenlandse gasten worden verwacht en de Vice President van Zuid Soedan en Jan Pronk hebben spreektijd gevraagd. Vorig jaar kwamen er rond de 3000 mensen op af. Dit jaar was er een bureau aangewezen om dit feestje voor te bereiden en te organiseren. Er was die middag een vergadering geweest met het organisatiecomité en daar had niemand een goed gevoel van overgehouden. Iedereen probeert de zaken naar elkaar af te schuiven en niemand heeft het overzicht. Nu hebben we gehoord dat jij ervaring hebt in het organiseren van evenementen (Jolanda bedankt). Er was al op het hoogste niveau toestemming gegeven dat ik die dag ga oppakken en er een happening van mag maken. Of ik er zelf ook wel zin in had? Oh ja, zeker niet onbelangrijk, het is over 8 dagen. Succes. Ehhh wil je misschien koffie ??” Daarna was het even stil. Inmiddels hadden zich er ook al een aantal mensen rond ons heen verzameld, die allemaal vragend mijn kant opkeken. Doetie het of doetie het niet? Het bleken de mensen te zijn die deel uitmaken van de aanstaande organisatie. “Maar die bewuste donderdag vlieg ik naar Khartoum voor mijn verlofperiode?” “Oeps, dat is voor latere zorg, maar kan je nu een vergadering plannen, zodat deze mensen naar huis kunnen?” De nood was dus echt hoog. Oké, vrijdagochtend een vergadering op de locatie waar het evenement staat gepland, nl het voetbalstadion van Juba.
De donderdag gebruikt om alle informatie te verzamelen en alvast wat personen uit te horen wat er allemaal wel of niet geregeld is. Deze gegevens allemaal verwerkt en we hebben nu een actiepuntenlijstje met 122 items om te behandelen. Vrijdagochtend dus iedereen ontmoet op het voetbalveld en na een korte uitleg de taken verdeeld. Voor sommigen wel even schrikken, maar daar komen ze na het weekend ook wel weer overheen. In ieder geval kan iedereen aan de slag en heb ik even de handen vrij om mijn G4-taken over te geven. Tenslotte is er een redelijk goed begin met een database gemaakt en nu gaat het er vooral om de gegevens in te vullen. Ook is er een collega weer bereid gevonden om zich verder te bekommeren over de auto’s, dus ook daar heb ik geen bemoeienis meer mee. De rest van de week lekker voorbereiden op het evenement en de komende verlofperiode. Zaterdag stond ik nog gepland voor een helikopterpatrouille, maar omdat er nog één handtekening op het vliegmanifest ontbreekt, gaat de hele patrouille niet door. Jammer, het was misschien wel mijn laatste patrouille geweest. Nu is het nog afwachten of ik na de vakantie nog wel op pad kan. Na terugkeer van verlof zit ik nog een kleine week in Juba en daarna alweer uitboeken in Khartoum. Voorlopig eerst nog zondag een klein feestje. Dan verzamelen we met iedereen van de teamsite (34 man) in de Mango Tree, een plaatselijke kroeg, voor de “medalparade”, oftewel het overhandigen van de herinneringsmedaille namens de VN, voor de missie in Soedan. Kunnen we eindelijk eens een groepsfoto maken.

Trouwens, sinds deze week is het officieel vastgesteld dat er in Juba vogelgriep is. Het grote probleem is nu de aanpak, want hier hebben ze geen kippenfarms die je gewoon ff kan gaan ruimen, maar hier lopen de kippen en eenden dus gewoon door het hele dorp heen. De oplossing voor dit probleem?? Niets doen en hopen dat het vanzelf overgaat. Oh ja, het advies voor iedereen: als we kip eten, overtuig jezelf dan dat het vlees goed gaar is.

Een ander probleem waar we deze week mee te maken hadden betrof een hoofdzaak. Onze lokale kapper lag ergens op bed met malaria en het ziet er niet naar uit dat er voorlopig in vervanging wordt voorzien. Co en ik de stoute schoenen aangetrokken en we hebben ons heerlijk kunnen uitleven op elkaars hoofd. Inmiddels hebben we nu ook een aantal collega’s als klant.

Bart, André en alle anderen, komende week veel succes met de organisatie van de Internationale Survivalrun in Assen/Bankenbosch.

Iedereen de groeten en geniet nog even van het lekkere weer ;-)