De Eindoefening UNMO

Vandaag begon de dag Afrikaans.
Vanmorgen startte onze eindoefening om 08.30 uur. Het was een praktische oefening op het hoofdkwartier waar we onze aangeleerde vaardigheden konden laten zien. Tijdens de voorbereiding waren we in internationaal gemengde teams ingedeeld.

Maar ja …. de bus die ons bij het hotel om 08:30 uur zou ophalen verscheen een uur later. Het mooiste is dat niemand van ons zich hier ook maar 1 minuut druk om maakte. Hoezo aanpassen? We beginnen het dus al een beetje te leren. Toen we uiteindelijk op het hoofdkwartier aankwamen was de rest van de klas net bezig om met de oefening te beginnen. We zochten allemaal ons eigen groepje op (iedere Nederlander was in een aparte groep ingedeeld) en liepen vrolijk mee, alsof er niets aan de hand was.

Mijn groepje bestond uit een Noor, Canadese, Nigeriaan, Jordaniër en een lkol uit Paraguay. De leiding had een 5-tal situaties uit de praktijk op papier gezet en wij mochten deze situatie’s proberen zo-goed-als-kwaad op te lossen. Ik beschrijf ze hieronder:
Situatie 1: Je loopt door het terrein en vindt een aantal niet-geëxplodeerde explosieven (bv en oude vliegtuigbom)
Situatie 2: Je rijdt op een onverharde weg en je krijgt een lekke band (dus wiel verwisselen)
Situatie 3: Je loopt een patrouille en moet langs de wacht zien te komen (zonder direct te gaan slaan). Ben je eindelijk langs de wacht, zit er een “acteur” die je weigert door te laten en allemaal moeilijke vragen over onze taakstelling stelt.
Situatie 4: Je komt bij een auto ongeluk en er ligt een gewonde. Handelen dus !
Situatie 5: Je rijdt met je auto op een mijntje, wat ga je wel/niet doen.

Voor ons was dit redelijk bekende stof, maar bij mijn groep zaten toch wat mensen die een stapje naar achteren maakten als het er op aankwam. Het is ook zeer aandoenlijk om een collega te zien stuntelen met een portofoon. Zijn kennis van de engelse taal was al niet zo best en hij behandelde zijn portofoon alsof er een heel klein poppetje in de portofoon zat, want na iedere gesproken zin bleef hij hoopvol naar de luidspreker kijken om te horen of hij het goed gedaan had.

Uiteindelijk waren we om 13.00 uur klaar met alle oefeningen en konden we weer terug naar het hotel. Niemand van ons had hier problemen mee en terug op de kamer aangekomen is iedereen, vanwege de oefening in de hitte eventjes gaan afkoelen.

Morgen hebben we om 11.00 uur een praatje van de Force Commander, de hoogste militaire baas van de UNMIS in Soedan. Misschien vertelt hij ons wel waar we geplaatst worden.

We hebben net gehoord dat er een vredesovereenkomst is getekend tussen strijdende partijen in Darfur en de Soedanese regering (niet alle strijdende partijen hebben getekend, maar wel de belangrijkste). In ieder geval weer een lichtpuntje voor de mensen in Dafur en een belangrijke stap op weg naar een lang verwachte vrede. Een vrede waar de mensen in Soedan al meer dan 21 jaar op hebben gewacht.