Geslaagd . . .

Daniëlle, nogmaals van harte gefeliciteerd met je behaalde diploma’s. Ik heb hier wel een paar klusjes voor een pas afgestudeerde, “verse” maatschappelijk werkster met GGZ-Agoog aantekening. We zijn hier allemaal trots op je :D

Ook hebben we vandaag een beetje feest op de teamsite, want onze eigen Jolanda is jarig.
Vanmorgen in alle vroegte dus druk bezig geweest met vlaggetjes ophangen. Daarna uit volle borst gezongen en uiteraard de cadeautjes overhandigd. In ieder geval heeft Jolanda gemerkt dat ze jarig is, dus deze ochtendmissie is geslaagd geweest :)

Eergisteren heb ik weer eens een bezoekje gebracht aan het vluchtelingenkamp om te kijken en te horen of er nog bijzonderheden waren. Inmiddels zitten er nu 757 IDP’s (Internally Displaced Peoples) te wachten op transport naar de plaats Bor. Helaas gaat dit voor hen nog wel een tijdje duren, want in Bor zijn hun “onderkomens” nog steeds bezet door allerlei andere vluchtelingen en militairen, die op hun beurt weer zitten te wachten om verplaatst te worden naar hun eigen geboortegrond. Volgens Nelson Maro Lukajo, de kampmanager, kan het wel 4 tot 6 maanden duren voordat deze mensen verder gebracht kunnen worden, want door de regen zijn de meeste wegen naar Bor onbegaanbaar geworden. Het is trouwens een aangename bijkomstigheid, dat ik gewoon Nederlands met Nelson kan spreken. Dit komt omdat hij 6 jaar in Leiden sociologie gestudeerd heeft. Dit maakt het voor mij toch makkelijker om hem op de man af te vragen hoe het nu echt allemaal in het kamp verloopt, zonder dat hij rekening hoeft te houden met “verplichte” vriendelijkheid in de Engelse taal. Een voorbeeld: ik heb meer beeld bij de opmerking dat het “ongelooflijk klote is” ipv “things can be better”. In ieder geval weet ik “de pijn” in het kamp nu beter te plaatsen. Na het gesprek met Nelson ben ik, met mijn Pakistaanse collega, nog even door het kamp gelopen en hebben we nog een paar praatjes gemaakt met sommige bewoners. In de voorafgaande dagen heb ik tijdens mijn bezoekjes aan de cateringbedrijven steevast een aantal doosjes met Cornflakes en Smacks meegenomen, dit met de bedoeling om deze op het kamp uit te delen. Nu had ik mijn zakken vol met doosjes, maar er waren gewoonweg veel te veel kinderen om deze uit te delen, zonder dat ze elkaar in de haren zouden vliegen :oops:
Dan voel je jezelf toch wel een beetje verloren als je weet dat je in je zakken iets lekkers voor ze hebt, maar je dit domweg niet weg kan geven, terwijl dit toch wel de bedoeling was. In ieder geval een leermomentje voor mij dat snoep uitdelen op dit IDP-kamp niet werkt, dus zal ik de volgende keer mijn voet- en volleybal wel meenemen (en overdragen aan een kamp-oudste, zodat hij er een oogje op kan houden). Uiteraard kunnen ze hier niet van eten, maar dan hebben ze er toch allemaal wat aan.

Gelukkig ziet het kamp er netjes uit en zijn de meeste mensen toch blij dat ze hier worden opgevangen. Of dit over een tijdje nog zo is zal moeten blijken, want het kamp heeft capaciteit voor 1500 mensen, maar de verwachting is dat het dubbele aantal zal arriveren in de komende periode. We zullen ze in de gaten houden.

Diezelfde middag werd onze hulp ingeroepen bij een verkeersongeval, zo’n 300 meter van het kamp vandaan. Hier had een chauffeur wat moeite om het midden van een brug aan te houden, dus die reed gewoon met hoge snelheid tegen de rechter brugpeiler op. Een collega die het heeft zien gebeuren waarschuwde ons via de radio, en het grote voordeel is dan dat iedereen mee kan luisteren. Dus ook de Bangladesh ziekenkliniek, die direct in actie zijn gekomen en de mensen al in de ambulance hadden liggen, tegen de tijd dat wij polshoogte kwamen nemen. En ja, . . . . wij waren snel ter plaatse !!! Ook waren er inmiddels al UN Police collega’s gearriveerd, dus hebben we ons onopvallend teruggetrokken, zodat iedereen zijn werk kon doen. Ik heb begrepen dat de twee inzittenden inmiddels opgenomen zijn in het plaatselijke ziekenhuis.

Gisteren op bezoek gegaan bij een legeronderdeel ten zuiden van Juba. Hier gingen we bataljonscommandant vertellen dat we de komende periode al zijn mensen op foto kwamen vastleggen en we hebben hem alvast wat papieren overhandigd die hij alvast kan laten invullen door zijn ondercommandanten. Vooralsnog zag hij hier wel een leuke taak weggelegd voor zijn jonge officieren, die nu de onderlinge wedstrijd aan konden gaan wie het meest behulpzaam is naar de UN. We zijn op de terugweg nog even over de markt in Juba gelopen om een cadeautje te kopen voor Jolanda’s verjaardag. Bij terugkeer in ons huisje werd ik blij verrast met een splinternieuwe koelkast in de keuken. Misschien een goedmakertje voor de vele uitval van water en stroom. Het blijft toch iedere keer weer een gok of er deze keer water uit de kraan komt of niet.

Vandaag sta ik nergens voor ingeroosterd, dus een uitstekende gelegenheid om de site weer eens bij te werken.

Morgen heb ik een speciale Stand-By dienst. Dan zit ik namelijk ’s middags met de laptop, webcam en koptelefoon paraat om de visite op Berry’s verjaardag te woord te staan.
Berry, alvast gefeliciteerd en uiteraard spreek ik je morgen nog wel.
Melanie, beterschap en straks veel succes met je nieuwe opleiding ;-)

Henk D, bedankt voor de namen van de vogels uit het vorige artikel. Ik heb er ondertussen nog een paar foto's geschoten, maar die zet ik er later wel weer op.